Nauka sprzątania po sobie. Trudna, ale możliwa.
Od urodzenia dziecko obserwuje rodziców jak sprząta. Takie półtoraroczne, już szuka ściereczki czy miotełki z szufelką i jest gotowe do pomocy. To już dobrze wróży. Dla niego to jest coś nowego, świetna zabawa ale i nauka – o czym nawet nie ma pojęcia. Kiedy maluch chce Ci pomóc, zezwól mu na to. Nie ograniczaj go do lalek, misiów czy samochodzików. Dzięki wspólnemu wykonywaniu obowiązków domowych, dziecko uczy się odpowiedzialności, sumienności, tego, że mamie się pomaga. My, dorośli jesteśmy najlepszymi wzorcami dla naszych dzieci. One się wzorują na nas i robią to co my. Skoro my robimy dobrze to one też. Tym bardziej jeśli chodzi tutaj o sprzątanie. My jesteśmy dumni, a dzieci szczęśliwe.
Nie ma określonego czasu, kiedy dziecko powinno nauczyć się sprzątać. Z każdym wiekiem dziecko uczy się i powtarza po nas coraz więcej. Już od siedzącego dziecka możesz zacząć naukę sprzątania. Weź małe pudełeczko z zabawkami i kończąc się nimi bawić, również w ramach zabawy „karmienie pudła”, pokazuj maluchowi jak się sprząta, wkładając każdą zabawkę osobno do pudełeczka.
Bądźmy cierpliwi i pomocni.
Dzieci w wielu sprawach potrzebują pomocy rodziców. Nie inaczej jest w przypadku sprzątania. Malec pozostawiony sam z zadaniem uporządkowania wszystkich zabawek w pokoju może się poczuć przytłoczony ogromem pracy, a na pewno po krótkiej chwili się znudzi. Warto zatem przyjść mu z pomocą, która jednak nie będzie polegała na wyręczeniu go w pracy, lecz pokazaniu, jak się uporać z obowiązkiem. Skuteczne są różnego rodzaju gry i zabawy wymyślone na poczekaniu, których efektem jest robienie porządku. Można więc urządzić wyścigi – kto pierwszy wypełni kosz autkami rozrzuconymi na podłodze.
Dobrze jest, jeśli sprzątanie następuje od razu po zakończonej zabawie. Przestrzeganie tej zasady będzie lekcją systematyczności i odpowiedzialności. Poza tym odłożenie sprzątania na wieczór wiąże się z ryzykiem, że dziecko będzie zbyt zmęczone i niechętne do współpracy.
Sprzątanie samo w sobie jest ważne, jednak reakcja rodzica na efekt pracy dziecka jest równie istotna. Należy zatem pamiętać, żeby chwalić małego pomocnika za wykonanie prac domowych i podziękować mu za to. Pochwała i uznanie to nagroda i motywacja.
Wszelkie metody i działania mające nauczyć malca dbania o ład wokół siebie na nic się zdadzą, jeśli nie będzie miał on przykładu rodziców. Dziecko wychowywane w uporządkowanym otoczeniu przyjmuje taki stan rzeczy za normę, postrzegając tym samym bałagan za coś nienaturalnego i wymagającego zmiany. Zanim jednak maluch wykaże się własną inicjatywą w sprzątaniu należy dać mu czas na to, aby sam zaczął odczuwać taką potrzebą. Być może ta nauka udzieli się pozostałym domownikom i kto wie, może prezentem na następny Dzień Matki będzie wysprzątane mieszkanie.